«Πέρυσι εμφανίστηκα για πρώτη φορά στη σκηνή, στον “Γυάλινο κόσμο”, που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά εφέτος στο θέατρο Δημήτρης Χορν, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου. Υποδύομαι ένα ευαίσθητο, εύθραυστο κορίτσι που δυσκολεύεται να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Νιώθω τυχερή. Πήγα σε ανοιχτή ακρόαση και πήρα τον ρόλο. Είχα μόλις αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά.
Από τη σχολή διατηρώ τις καλύτερες εντυπώσεις. Ολοι διδαχτήκαμε την ομαδικότητα. Δεν στέκεσαι μόνος στη σκηνή χωρίς συμπαίκτες. Μάθαμε να διεκδικούμε. Είμαι μέλος της ομάδας αποφοίτων του Ωδείου. Εχουμε ανεβάσει την παράσταση “Σσς... κάποιος έρχεται” στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Θεωρώ την έκθεση ένα ωραίο παιχνίδι. Ο,τι εργασία, όμως, και αν έχεις εκτίθεσαι. Ακόμη δεν έχω συνηθίσει τα φώτα. Τρέμω ολόκληρη. Το κοινό εκπέμπει ενέργεια: ξεφυσά, δυσανασχετεί, γελά, αντιδρά στην παράσταση. Κάθε παράσταση είναι διαφορετική. Ο ηθοποιός δεν χάνεται στον ρόλο του, αφουγκράζεται τον θεατή, ακούει τα πάντα. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη απέναντί του.
Πήρα καλές κριτικές μέχρι τώρα. Πέρασα μεγάλη αγωνία. Εννοείται ότι πληγώθηκα όταν άκουσα κάτι άσχημο και πείσμωσα. Αλλά καταντά πολύ ματαιόδοξο και αφελές να θεωρείς ότι θα αρέσεις σε όλους. Ως κάποια ηλικία νομίζεις ότι όλοι σε συμπαθούν, μετά συνειδητοποιείς ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, το θέατρο αντιστοιχεί σε αυτό που φανταζόμουν».
